Χρόνος δραγάτης στις αναμνήσεις μας τριγυρνά
Να τις ξεθωριάσει πολεμά.
Προνοητικοί εμείς...
για σκώρο και χρόνο
κρεμάσαμε φακελάκι
με άρωμα μνήμης...
Ησυχα λοιπόν...
κοιμόμαστε τις ζωές μας.
Οι αναμνήσεις μας...τουλάχιστον...
αυτές θα ζήσουν...
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΕΝΟΣ ΣΤΙΧΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΣΙΩΠΗΛΑ ΤΟ ΑΝΕΙΠΩΤΟ - Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
6 σχόλια:
...άρωμα μνήμης!!!
Ιππολύτη μου,
από μια ηλιόλουστη μέρα -οικογενειακή- και μια νύχτα (?)
σου εύχομαι μια όμορφη επανάληψη της ημέρας της Αγάπης...
και σε φιλώ,
Υιώτα,
ΝΥ
θα ζήσουν..
Και θα διαβάζουν έτσι τις αλήθειες μας, που καμιά φορά δεν θα διακρίνουμε το πότε και το πως..
Φιλί!
Λεβάντα για τον σκώρο λοιπόν μη μας καταβροχθίσει τις αναμνήσεις μας και μείνουμε ξεκρέμαστοι στο σήμερα ή μήπως μια "ηθελημένη" αμνησία κι όλα είναι φρέσκα, καινούργια και αμόλυντα. ο κακός φευ-γατος
Κι ύστερα να πλύνω τ'άστρα να του φέξουνε
να'ρθει πριν φανούν οι γλάροι και με κλέψουνε...
Πήρα να σας γράψω δυο λόγια
Φευγάτε μου...Ασταριανή και
Κυρά του φεγγαριού...
όμως ακουγα ταυτοχρόνως αυτο το υπέροχο τραγουδι της Χαρούλας.Ακούστε το..."Ο άνθρωπος του κάβου".Με πλημμύρισαν συναισθήματα και εικόνες που γεννάει μέσα μου.Σας το χαρίζω.Και συγχωρέστε μου την ανημπόρεια για αλλου είδους απάντηση.
Όταν ηρθες στον κήπο μου ,
Όταν ηρθες να μου μιλήσεις για την αγάπη σου ,
Η μοναχική σελήνη στον ουρανό
Έμοιαζε λαμπρότερη κι απ τον ήλιο
Κι ένα λευκό φως έλαμπε στην καρδιά μου
Όταν με πήρες στην αγκαλιά σου ,
Για να ψιθυρίσεις λόγια παλιών πόθων ,
Οι ευωδιές του κήπου
Ήταν τα στολίδια μου μέσα στην νύχτα ,
Κι η μέρα ένας μοναχικός ψίθυρος απελπισίας
Όταν θα έρθεις να με αποχαιρετήσεις
Για να μου πεις ότι υπάρχει άλλος
Κάνε τούτο μόνο για μένα
Στην ανάμνηση της αγάπης μας ,
Φέρε μου λίγο βάλσαμο για την καρδιά μου που έχει ραγίσει
Ένα τραγούδι για την Αρμπον Guy Gavriel Kay
Μικρή ψυχή, περιπλανώμενη και γητεύτρα
Φιλοξενούμενη και σύντροφε του σώματος
Που σύντομα θα αναχωρήσεις για τόπους
Σκοτεινούς, παγωμένους και ομιχλώδεις
Ένα τέλος σε όλα σου τα αστεία...
Πούπλιος Αίλιος Τραϊανός Αδριανός
Δημοσίευση σχολίου